VERMIS (Szwedzkie zioła)

Opis

Macerat alkoholu etylowego zwany “Szwedzkimi ziołami”
Zioła szwedzkie to określenie na mieszankę 11 ziół. Skomponowano ją w XVII w., a dokładniej przypisuje się jej autorstwo szwedzkiemu lekarzowi – Klausowi Samstowi. Do rozpropagowania ziół szwedzkich przyczyniła się zielarka Maria Treben w latach 70. XX w. Dlatego też zioła szwedzkie inaczej nazywa się ziołami Marii Treben. Jakie mają one właściwości i do czego można je stosować?

Zastosowanie szwedzkich ziół:

•  

  bóle głowy, migreny,

• pogorszenie odporności, przeziębienia, infekcje bakteryjne i wszelkiego rodzaju stany zapalne,
• obrzęki, rany, blizny, owrzodzenia, poparzenia, odmrożenia, guzy, trądzik, wysypka,
• gorączka
• Zakażenia pasożytnicze, grzybicze.

Skład produktu w butelce 100 ml:

Macerat alkoholowy etylowy
Skład: orzech włoski, laski wanilii, goździki, (opcionalnie)
zioła szwedzkie “aloes albo korzeń piołunu – 10 g mirra – 5 g szafran – 0,2 g senes – 10 g kamfora – 10 g korzeń rabarbaru – 10 g kurkuma – 10 g manna – 10 g teriak (drakiew) – 10 g korzeń dziewięćsiłu – 5 g korzeń arcydzięgla – 10 g”

Dawkowanie:

Najczęściej zalecane jest rozcieńczenie jednej łyżki stołowej w 0,5 szklanki wody. W trakcie infekcji można powtórzyć dawkę nawet trzykrotnie. Należy pamiętać, że odpowiednią dawkę nalewki z ziół szwedzkich ustala lekarz. Zewnętrznie zioła szwedzkie stosuje się w postaci okładów.

Zioła szwedzkie – właściwości

Być może, że wpływ ziół szwedzkich na leczenie wielu stanów chorobowych wiąże się z tym, iż niektóre zioła działają na siebie synergistycznie. To znaczy, że ich korzystne działanie jest silniejsze w mieszance, niż gdyby były podawane pojedynczo. Skład mieszanki ziół szwedzkich jest bardzo zróżnicowany, znajduje się tu wiele ziół o zupełnie różnych właściwościach i zapewne stąd tak szeroki wpływ tej mieszanki na organizm.

Aloes ma działanie detoksykujące, moczopędne, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Regeneruje i nawilża tkanki (gdy jest stosowany zewnętrznie), leczy rany. Piołun natomiast usprawnia pracę przewodu pokarmowego, działa na zgagę, wzdęcia, ma wpływ przeciw pasożytniczy. Mirra działa odkażająco i przeciwbakteryjnie, antygrzybiczo, wykorzystywana jest w przebiegu przeziębień. Szafran wpływa na redukcję stężenia triglicerydów, przeciwdziała nadciśnieniu tętniczemu, poprawia funkcjonowanie układu pokarmowego. Senes natomiast wspomaga perystaltykę jelit. Kamforę wykorzystuje się przy bólach reumatycznych i stawów, a także wspomagająco w nerwicy. Korzeń rabarbaru ma także działanie przeciwbólowe, ale ponadto poprawia przebieg choroby wrzodowej i wspiera leczenie stanów zapalnych skóry (np. trądziku). Kurkuma to surowiec o szerokim działaniu, z czego najbardziej znana jest pod kątem aktywności przeciwzapalnej i antynowotworowej. Ponadto wzmacnia odporność, działa oczyszczająco (detoksykacyjnie) i wspomaga produkcję żółci. Podobne działanie ma manna – działa żółciopędnie i odtruwająco, przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie. Jest zalecana w przebiegu cukrzycy, nadciśnienia tętniczego i miażdżycy. Teriak, czyli drakiew, wzmaga odporność organizmu, ale też ma działanie sedatywne (uspokajające) oraz przeciwgorączkowe. Dziewięćsił także ma wpływ przeciwzapalny, ponadto działa napotnie, moczopędnie, poprawia trawienie i wzmaga apetyt, a także przeciwdziała bakteriom (np. gronkowcowi). Na koniec korzeń arcydzięgla – ten poprawia funkcjonowanie układu pokarmowego, zapobiega zgadze, wzdęciom, zaparciom, a do tego działa uspokajająco, likwiduje nerwobóle, pomaga w zasypianiu. Przypisuje mu się też działanie antybakteryjne i przeciwgrzybicze.

Ponadto mogą wzmacniać organizm w stanach wyniszczenia fizycznego, psychicznego – w nerwicach, a także jako wspomaganie terapii nowotworowej. Różnorodność zastosowania tych ziół zadziwia i nie bez powodu określa się je jako element konieczny w apteczce każdego szanującego się zielarza.

Źródła:

1. ziola-na.net/szwedzkie

2. Kowal-Gierczak B. i in.: Fitoterapia i leki roślinne. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2013.,